6/11 2007: Áfangi

Í dag þykir mér ég hafa tekið skref framávið í félagslegum þroska með því að hafa í fyrsta skipti hérlendis rétt upp hönd mína í tíma og látið ummæli falla, í þessu tilfelli um belgíska dansmynd; ég benti á að í myndinni væri fjallað um árekstra milli eðlis og siðmenningar og vitnaði að lokum í heimspekinginn Zizek sem segir að maður geti ekki verið fallus (þ.e. táknið óháð ytri birtingarmynd (karl)mannslíkamans), heldur búi maður yfir fallus, maður ávinnur sér hann með samþykki valdhafa, samþykki föðursins (einnig táknrænn), og þá veitir hann - fallusinn - aðgang að valdi og stöðu í falllógósentrísku kerfi, þ.e. maður táknar með þátttöku sinni í menningu stærri og víðari orðræðuheim sem gefur líkama óg sjálfi einstaklingsins merkingu út fyrir sjálfan, sjálf manns fær vægi sem skiljanleg og rökleg eining, en þetta rímaði einkar vel við textann sem var lagður fyrir, þar sem fjallað var um erfiðleika þess að skrifa um dans á fyrirbærafræðilegum forsendum án þess að hann væri um leið gæddur hegemónískum skilningi. Ummæli mín voru orðuð á Þýsku, ekki frábærri en voru engu að síður öllum í stofunni skiljanleg og var vel tekið sem gagnmerku innleggi í umræðuna.  


Friðgeir leggur sig fram við að taka þátt í þýsku samfélagi.